Sumbrungu, 30-01-2013
Blijf op de hoogte en volg Angela
30 Januari 2013 | Ghana, Bolgatanga
Mijn dag begon toen ik ging lesgeven. Kate was niet naar haar eigen les geweest en besloot toch met me mee te gaan. Ik zou de les geven en als het echt nodig was zou ze vertalen. Op zich wel handig, want soms wilden de kinderen geen antwoord geven. Een teken dat ze me niet verstaan of gewoon erg verlegen? Het is voor het eerst dat er hier over zulke onderwerpen wordt gesproken. Terwijl ik aan het praten was werd het opeens helemaal zwart voor mijn ogen, mijn benen werden week en ik kon net op tijd gaan zitten. Gelukkig kon Kate de les even overnemen. Na school ben ik maar weer even mijn bed in gekropen.
Als ik weer buiten kom besluit ik mijn was te gaan doen. Vorige keer schreef ik dat het niets bijzonders ‘was’ en dat laat zien hoe snel je went aan een andere wereld. Met een emmer en een leeg bezineblik met touw eraan loop ik naar de put. Ik word vergezeld door twee van mijn kleine buurmeisjes.
Terwijl ik naar de put loop zijn mijn buren bezig met vogels (lijken op eenden) te plukken. Ze zijn al bijna kaal, een (naar ik aanneem) darm hangt uit hun lichaam, de kop zit er nog aan en ze bewegen.. En niet zo’n klein beetje ook! Ik glimlach maar en doe alsof het ook voor mij de normaalste zaak van de wereld is.
Bij de put gooit een van de meisjes het lege bezineblik naar beneden. Wanneer deze gevuld is wordt hij opgehaald en in de emmer gegooid. Dat een paar keer achter elkaar en ik mag per se niet helpen. Als de emmer vol is en een van de meisjes deze op haar hoofd wilt dragen, laat ik weten dat ik de emmer zelf zal meenemen. Ik weet dat ze dit elke dag een paar keer doen, maar voor mij voelt het toch niet fijn. Thuis pak ik mijn kleren en wanneer ik ga wassen geven de meisjes, met gebarentaal, aan dat ze graag willen meehelpen. Ik kijk naar hun snotneuzen, hun met stof bekleedde lichaampjes, hun vieze nagels en vingers. Natuurlijk mag dat! Met z’n drieën boenen we mijn kleren. Daarna een half uurtje in de zon en mijn kleren zijn al droog. Wat een verschil met Nederland!
In Sumbrungu kan ik naast het lesgeven nog weinig werken en hier ben ik veelal op mezelf aangewezen. De zon is te warm om overdag veel te kunnen ondernemen. Mijn gedachten zijn vrij stil en ik begin dingen te bedenken die ik altijd nog had willen doen. Zo ben ik deze week al begonnen met mijn benen rekken, omdat ik altijd al een spagaat wilde kunnen. Een boek schrijven, maar daarvoor heb ik nu geen inspiratie. En ik zou graag goed kunnen tekenen. Kan je dat jezelf aanleren? Ik begin een van mijn buurmeisjes van een foto na te tekenen. Grappig, wat zou een ander in mijn plaats doen?
Als ik weer buiten kom besluit ik mijn was te gaan doen. Vorige keer schreef ik dat het niets bijzonders ‘was’ en dat laat zien hoe snel je went aan een andere wereld. Met een emmer en een leeg bezineblik met touw eraan loop ik naar de put. Ik word vergezeld door twee van mijn kleine buurmeisjes.
Terwijl ik naar de put loop zijn mijn buren bezig met vogels (lijken op eenden) te plukken. Ze zijn al bijna kaal, een (naar ik aanneem) darm hangt uit hun lichaam, de kop zit er nog aan en ze bewegen.. En niet zo’n klein beetje ook! Ik glimlach maar en doe alsof het ook voor mij de normaalste zaak van de wereld is.
Bij de put gooit een van de meisjes het lege bezineblik naar beneden. Wanneer deze gevuld is wordt hij opgehaald en in de emmer gegooid. Dat een paar keer achter elkaar en ik mag per se niet helpen. Als de emmer vol is en een van de meisjes deze op haar hoofd wilt dragen, laat ik weten dat ik de emmer zelf zal meenemen. Ik weet dat ze dit elke dag een paar keer doen, maar voor mij voelt het toch niet fijn. Thuis pak ik mijn kleren en wanneer ik ga wassen geven de meisjes, met gebarentaal, aan dat ze graag willen meehelpen. Ik kijk naar hun snotneuzen, hun met stof bekleedde lichaampjes, hun vieze nagels en vingers. Natuurlijk mag dat! Met z’n drieën boenen we mijn kleren. Daarna een half uurtje in de zon en mijn kleren zijn al droog. Wat een verschil met Nederland!
In Sumbrungu kan ik naast het lesgeven nog weinig werken en hier ben ik veelal op mezelf aangewezen. De zon is te warm om overdag veel te kunnen ondernemen. Mijn gedachten zijn vrij stil en ik begin dingen te bedenken die ik altijd nog had willen doen. Zo ben ik deze week al begonnen met mijn benen rekken, omdat ik altijd al een spagaat wilde kunnen. Een boek schrijven, maar daarvoor heb ik nu geen inspiratie. En ik zou graag goed kunnen tekenen. Kan je dat jezelf aanleren? Ik begin een van mijn buurmeisjes van een foto na te tekenen. Grappig, wat zou een ander in mijn plaats doen?
-
30 Januari 2013 - 21:22
Trudy Van Den Broek:
Hey lekker moppie van me :-) Ik heb er natuurlijk geen verstand van en ben ook nog je moeder, dus niet helemaal onbevooroordeeld, maar ik vind het een goede eerste poging!
Voel je je nu wel weer wat beter? Hou jezelf wel goed in de gaten hoor. Het kan natuurlijk door de warmte daar komen, maar jij kent je lijf het beste.
Nog een dagje werken en dan ga ik met Laura naar Barcelona. Heb daar enorm veel zin in, maar ga je dan zeker ook missen. Je houdt nog een weekend met mij weg van me te goed :-) Ga je voor vrijdagavond zeker nog een keer bellen. Morgenavond raad, dus dat wordt niets. Vrijdag de hele dag vrij, dus dat moet lukken :-) Hele dikke knuffels mama -
01 Februari 2013 - 19:46
Tanja Halberstadt:
Hey Angela,
Wat mooi om dit te lezen en wat ontzettend leuk en stoer dat je dit doet, echt helemaal jouw ding he?
Volgens mij doe je daar weer hele mooie ervaringen op :)
Ik ga proberen om je te blijven volgen :)
Heel veel succes en plezier!!
Knuff
Tanja -
03 Februari 2013 - 22:09
Stanny:
Hoi lieverd,
Wat leuk om weer wat van je te lezen. Pas je goed op jezelf? Een dikke knuffel van ons allemaal -
04 Februari 2013 - 12:39
Herman:
Hey lief Afrikaantje, Ik hoorde van Trudy dat het weer goed met je gaat. Leuk je verhalen te lezen. Hier gaat het ook naar wens. Jammer dat het net iets te ver is, anders was ik je op komen zoeken. Ik hoop Anne eind van de maand te zien in Malawi. De familie van de vrouw waar ik nu verblijf woont daar waar Anne naar toe gaat en zij wil har familie bezoeken. Dan ga ik met haar mee en kan zo het een en ander combineren. Heel veel liefs hier uit Zomba. XXX, Herman -
05 Februari 2013 - 16:49
Angela Reijnders:
Dank voor alle lieve reacties!
Herman, wat heerlijk om van je te horen! Mn mams geeft me ook telkens een update als ze wat van je hoort. Fijn dat het bij jou ook goed gaat. En wat leuk dat je waarschijnlijk daar met Anne gaat meeten! Moet heel bijzonder zijn om daar even samen de ervaring te delen. Geniet lieverd en tot over een paar maanden.
Dikke kus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
